30 eylül 2013
Kadının biri
dışardan çok da çekici olmayan, sakin sessiz bir adamla evli. Kadının annesi ve arkadaşları sürekli
adamı aşağılıyorlar, bununla hayatını harcıyorsun diyorlar.Aslında mutlular ama kadın tabi etki altında,ister istemez o da eşini beğenmiyor,daha doğrusu ona yetmediğini düşünüyor.Eşinin aslında güzel olan özelliklerini pasiflik olarak görmeye başlıyor . Bir gün karşısına dışardan herkesin beğeneceği ,etkileyici bir insan çıkıyor.Bu kişinin onu üzeceğinin de farkında ama , gitme fikri belirmiş bir kere ve ani bir kararla eşini terkediyor....
Kadın, iş işten geçtikten sonra anlıyor ki terkettiği eşiyle sahip olduğu dinginlikte mutluymuş aslında.
Bu benim Kastamonu'dan istanbula gelişimin özetidir.
..kızın annesi de pişman ama nafile. ..
( Açıklama yapma ihtiyacı duyuyorum.Ben Kastamonu'da yaşarken ailem ve çevrem ömür boyu orda mı yaşayacaksın diye söylenip duruyorlardı .Ben de sanki gitmem gerekiyor gibi hissedip ani bir kararla İstanbul'a gelmiştim.O günlerde ki ruhaletim öyle bir pişmanlık içindeydi ki yukardaki hikayeciği yazmışım bi kenara. Şimdi gülümsüyorum sadece. )
( Açıklama yapma ihtiyacı duyuyorum.Ben Kastamonu'da yaşarken ailem ve çevrem ömür boyu orda mı yaşayacaksın diye söylenip duruyorlardı .Ben de sanki gitmem gerekiyor gibi hissedip ani bir kararla İstanbul'a gelmiştim.O günlerde ki ruhaletim öyle bir pişmanlık içindeydi ki yukardaki hikayeciği yazmışım bi kenara. Şimdi gülümsüyorum sadece. )
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder