ELVEDA KASTAMONU

KASTAMONU DA TANIŞTIĞIM TÜM DOSTLARIMA, DADAY'DAKİ VE FEN LİSESİNDEKİ GELMİŞ GEÇMİŞ BÜTÜN ÖĞRENCİLERİME İTHAFEN

Elveda Kastamonu

Daday ‘a ilk geldiğim günü hatırlıyorum da; kendimi çalıkuşu gibi hissetmiştim. Yeşil ve şirin ilçe. Okulda ilk günüm, bakışlarınız şimdi bile aklımda merak ve sevgiyle dolu, tertemiz… O günden bu güne 5 yıl geçti. Ama benim sevgim hiç azalmadı. Öyle samimi ve öyle doğaldınız ki bir lisede yaşanabilecek hiç bir olumsuzluk yoktu . En kötü diyebileceğim olay bile şu an gözüme görünmüyor...

5 yıldır tanıdığım canım öğrencilerim ,çok teşekkür ederim ;bana pazartesi sendromu yaşatmadıgınız için, o korkunç baş ağrılarımda şefkatle baktığınız için, beni üzmediğiniz için, sevildiğimi hissettirdiğiniz için,her gördüğünüz yerde sevgi ve saygı ile selamladığınız için, her yıl doğum günümü benim için özel hale getirdiğiniz için, işimi iş olmaktan çıkarıp zevkim yaptığınız için…Çok teşekküer ederim. Çok güzel öğrenciler tanıdım..Kiminiz üniversteyi bile bitirdi ,kiminiz hala okuyor… Allah her birinizin yollarını açık etsin .Sizler benim dualarımda olacaksınız.

Ve Fen lisesi …Evim, yurdum…Bahçe kapısından girer girmez unuttururdunuz bana bütün kötü şeyleri. Onlarca harika bakan göz,. Gülümsemediğim bir an yoktu…Her odada ayrı bir dünya, her yıl gidenlerin ardından duyulan o hüzün. Gözümün önünde büyüdünüz ve gittiniz… ve gittim… Evdi orası benim için, sizde çocuklarım., Nijer' le ilgili bir belgesel izlemiştik, belki hatırlarsınız, orda doktor şöyle diyordu “ biz oraya yardıma gittik, ama yardımı onlara değil daha ziyade kendimize yapmışız “ İşte onun gibi, sizin sıkıntılarınızı dinlerken aslında kendi sıkıntılarımı çözdüm... Her birinizin acısını , derdini kalbimde hissettim, ve bu acı kalbimi iyileştirdi . Sizinle büyüdüm. Akşamları sizlerle olmak, her bir odadaki dünyalarınıza konuk olmak çok güzeldi…. Cuma akşamları kahvaltıları, yıl sonu partileri., uzun sohbetler , karda gecenin  vakti futbol, basketbol ,filmler ve garip eğlenceler…o kadar çok şey var ki ...Odamın kapısını çalmanız beni hep mutlu etti. Sevgi…sevildiğimi hissettim ve gerçekten çok sevdim. Çok şey öğrendim sizlerle, size her anlattığım şey daha çok kendimeydi aslında. Benim varlığını bilmediğim bir çok özelliğimi çıkardınız ortaya…Orası olmasaydı hayatımda bir yanım eksik olurdu , bundan eminim…Duyguları kelimlere dökmek çok zor…Çok teşekkür ederim, her şey için…sevginiz, saygınız, varlığınız, bakışınız… her şeyinizle iyi ki varsınız. Bu arada yurtlu olmayanlar ve erkek bloğundakiler, sizlere de teşekkürler. Kamelya oturmalarımız,akşam çaylarımız….İnşallah çok iyi yerlere gelirsiniz...Hayatım boyunca hiç birinizi unutmayacağım.Canım çocuklarım Allah yollarınızı açık etsin…

 Ve dostlarım …Bir bakıyorum da arkama..ne çok kapım olmuş, istediğim zaman çalabilceğim, kendim olarak huzur bulabileceğim, yargılanmadan, yadırganmadan özgürce konuşabildiğim, kalbimin en derinlerini açabildiğim.....Düşünüyorumda ne çok olay var, bir gece hastanede kalışım, beni götürmeniz, başımda kalmanız…Kastamonu da olmadığım halde benim eşyalarımı taşıyanlar, acıma kendi acısıymış gibi ortak olanlar ve sofralarında kendimi evimde gibi hissettiklerim…Canım dostlarım.. Çok teşekkür ederim , her şey için... Evinizi ve kalbinizi açtınız, bir an bile yalnız hissettirmediniz...Kastamonuya ayak bastığım günden itibaren sanki yıllardır tanıyormuşcasına rahat ettim. Çok teşekkür ederim. İyi ki varsınız.

  Kastamonu, sana da teşekkürler...Havan soğuktu ama bana öyle güzellikler kattın ki kalbim sımsıcak ayrılıyorum buradan.İlk adımımı atar atmaz sevdim seni, yaşanmışlığını hissetirdin bana…Çay boyunda yürürken dinlendim..Kurtuluş savasının en fazla sehit veren yeri olduğunu öğrendim burada ,Şerife Bacı; o ilkokul kitaplarındaki ,çocuğunun battanıyesini, kağnısındaki mermilerin üzerine örten ana , o da buralıymış ve çanakkale türküsü de buranınmış aslında...Her YGS öncesi öğrencilerle gittiğimiz Hz. Pir' in, evliyaların ,külliyelerin, tarihi sokakların ve harika sofraların...Bana halkının kaba olduğunu söylemişlerdi, kuyruklu yalan. Nezih halkının çok sempatik bir konuşması var. Yeni nesilde öyle konuşsun istiyorum. Bak videoya alacaktım öğrencileri konuşurken, o da kaldı. Gelecek yıl yaparım diye planladığım şeyler vardı.Cide'ye gitmedim mesela…Pat diye oldu, pek de düşünmeden, son günmüş, bilgisayarın başına oturunca öğrendim ve yazdım…Yunanistan a gidecektim evet ama dönecektim, kadrom buradaydı. Şimdi ise temelli gidiyorum. Okul çıkışları buluştugum arkadaşlarım, hafta sonu kahvaltıları, dostlarım, yollarda karşılastığım çocuklarım, çayboyu .,Münire Medresesi….bitti mi ?

  Hepinize çok teşekkür ederim..Beni ben yaptığınız için, sevildiğimi hissettirdiğiniz için,  geçici dünya hayatımda çok güzel bir liman sunduğunuz için…Hakkınızı helal edin…