Nasılsın dersen söylerdim belki, iyi değilim bugün. Kim bilir ne kadar zordur ölüm zamanı, kimse konduramiyordur ama uzak değil işte. .Hayatıma hastalıklar girdi bugün. Ortaya çıkaran asıl neden stresmış..Mutsuzluk, yorgunluk ve kaybetme korkusu. .En çok da keşkeler...Ne kadar da yordun hayat beni! Yollarda ,sabahlarda ,gecelerde ,gunduzlerde hep bir iç acısı. .Mutluluğun sırrı sevmek de ,ama öyle bir yerdeyim ki..işte ne karanfil ne kurbağa...Kaç gündür aynı cevaplar. . Bütün bunların kaynağı ..Iki gündür hayatımı geçiriyorum gözümün önünden, mutlu geçirdim dediğim bir yıl yok. .Hep kederle yasamışım ben. Gülümseyen pozlar vermişim makinalara , biraz çocuklarla konuşmak iyi gelmiş biraz arkadaşlarla ama mütamadiyen süren bir huzur olamamış hiç hayatımda.Beni sevenlerin beni hayat dolu, mutlu görmesi bu yüzden işte, onlarla mutlu olduğum için..Anlık mutluluklara derin anlamlar yükleme çabası. ..Ne bir yatağı, ne bir masayı sahiplenmisim..Yazlarım eğreti kışa hasret , kışlarım eğreti yaza hasret ...Geçmişin pişmanlıklarını aştım sanmıştım, yanılmışım..Onlar beni başka yerlerden yaralamak için saklanmışlar sadece. .Söylenen her söz , midemi bulandıran her otobüs, alamadığım ,yapamadığım ya da zorla yaptığım her ne varsa. .Hiç biri gitmemiş hepsi oracıkta durmuş bekliyorlarmış sırası geleceği günü. ..Birikmiş diyor doktor, birikmişler öyle. ..Liseyi hatırlıyorum ,ne zorluklar... sonra üniversite ayrı zor. Şırnak ve arkasından gelen yıllar. .Bir bakıyorum da arkama hep gelecek yıl demişim ,gelecek gelmiş ve belki de çoktan geçmiş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder